Narodziny dziecka z wadą wrodzoną są ogromnie trudnym przeżyciem dla całej rodziny. Kiedy dziecko z niepełnosprawnością rodzi się jako pierwsze, tylko na nim i na procesie Jego leczenia mogą skupić się rodzice. Kiedy jednak w domu jest starsze rodzeństwo, mogą pojawić się problemy z równym podziałem uwagi i ilością poświęcanego wszystkim dzieciom czasu.
Dziecko w obliczu choroby młodszego członka rodziny może czuć się odrzucone i zaniedbane. Nie rozumie ono powagi sytuacji, widzi natomiast, że z dnia na dzień tak cenna uwaga rodziców została przeniesiona na młodszego brata lub siostrę. Często wiąże się to także z chwilową utratą rodziców, którzy przebywają z chorym dzieckiem w szpitalu. Może to generować zachowania trudne, przede wszystkim zazdrość, złość i agresję za pomocą której dziecko wyraża swoje emocje i próbuje przekierować utraconą uwagę rodziców na siebie.
Jak w tej sytuacji poradzić sobie z trudnymi zachowaniami starszego dziecka
Zaangażujcie starsze dziecko do opieki nad młodszym dzieckiem z wadą wrodzoną. Oczywiście na miarę Jego możliwości. Stwórzcie razem zespół „do zadań specjalnych”! Przy okazji na spokojnie spróbujcie wytłumaczyć dziecku, co zmieniło się w Waszym życiu. Dziecko widzi i czuje Wasze emocje, dlatego warto spróbować pomóc mu zrozumieć, czemu są takie, a nie inne.
Postarajcie się poświęcić starszemu dziecku chociaż kilka chwil. Kwadrans, pół godziny na przeczytanie książki, wspólne obejrzenie bajki czy krótką rozmowę. Nawet krótka chwila wspólnie spędzonego czasu będzie dla niego bardzo cenna!
Pamiętajcie, że na każdym etapie możecie i powinniście skorzystać z pomocy psychologa. Osobie z zewnątrz łatwiej spojrzeć obiektywnie na Wasze trudności niż Wam samym!
Warto wiedzieć, że choroba rodzeństwa potrafi bardzo wzbogacić psychikę dziecka. Dzieci stają się bardziej empatyczne, odpowiedzialne i świadome różnic występujących między ludźmi. Szybko można też zauważyć, że starsza pociecha staje się samodzielna i bardziej niezależna.